سرامیک اصطلاحی است که به کاشی‌هایی گفته می‌شود که بر پایه خاک رس مرطوب ساخته می‌شوند و سایر اجزای طبیعی (زمین، ماسه، کوارتز، فلدسپات و غیره) به آن اضافه می‌شوند.
سرامیک اسلب ایرانی بسته به کیفیت اجزای تشکیل‌دهنده‌شان، تکنیک‌های پخت و عملیات انجام شده، خواص مکانیکی بسیار متغیری خواهند داشت.
تراکوتا یک سرامیک اسلب است که از خاک رس معمولی، زرد، اخرایی یا قرمز، مخلوط با ماسه ساخته شده است.
در یک شلیک در حدود 850-900 درجه سانتیگراد شلیک می شود.
این ماده متخلخلی است که برای استفاده در سرامیک کاری باید در برابر رطوبت و لکه ها تصفیه شود.
ضخامت آن اغلب از سرامیک های سنگی بیشتر است.
رنگ آن بسته به محل آن در فر کم و بیش تیره خواهد بود که نشان دهنده افزایش دما و در نتیجه استحکام آن است.
در میان مایل به قرمز ما متمایز می کنیم:
- تومت ها ، زمانی که سرامیک های سفالی به صورت مربع های کوچک هشت ضلعی به رنگ غالب قرمز در می آیند.
- لعاب ها، زمانی که سرامیک های سفالی با پوشش سخت پخته شده پوشانده می شوند و به ساخت موزاییک کمک می کنند .
- ظروف سفالی، متشکل از خاک رس سبک تر از رس معمولی، سنگ رسی-آهکی و ماسه.
قبل از پختن، سفال را با یک لغزش می پوشانند، یعنی پوششی بر پایه سرب و قلع که در نهایت این ظاهر زیبا و سفید و براق را به آن می بخشد و به آن مهر می بخشد.
در حدود 1200-1250 درجه سانتیگراد یکبار شلیک می شود.
ماسه سنگ نیز یک کاشی و سرامیک است. از دو نوع اصلی تشکیل شده است:
ظروف سنگ چینی از خاک رس حاوی ترکیبات معدنی (فلدسپات و کوارتز):
بنابراین در برابر آب و لکه مقاوم است.
سرامیک اسلب فشرده که در دمای بالا، حدود 1300 درجه سانتیگراد پخته شده است، در نهایت دارای کیفیت خوبی از چگالی و سختی، حتی مقاومت در برابر یخ زدگی خواهد بود.
همچنین دارای تخلخل بسیار کم و عدم لغزش است.
ظروف سنگی کشیده از نظر ترکیب با ظروف سنگی چینی یکسان است:
سرامیک اسلب کشیده می شود، یعنی اجزاء پس از اختلاط، قبل از آماده سازی از قالب عبور داده می شوند.
این تولید به این ظروف سنگی ظاهری روستایی و بدون تزئین می دهد.
