معمولا عسل با موم 1401 رشد قیمت بالایی داشته است، زنبورها با جمع آوری و سپس تصفیه ترشحات قندی گیاهان (عمدتاً شهد گل ها ) یا ترشحات سایر حشرات مانند عسلک شته ها عسل تولید می کنند.
این پالایش هم در درون زنبورهای عسل، از طریق برگشت و فعالیت آنزیمی ، و همچنین در طول نگهداری در کندو، از طریق تبخیر آب که قندهای عسل را غلیظ و غلیظ می‌کند، انجام می‌شود .
زنبورهای عسل عسل را در کندو ذخیره می کنند. در داخل کندو ساختاری از موم به نام لانه زنبوری وجود دارد.
لانه زنبوری از صدها یا هزاران سلول شش ضلعی تشکیل شده است .
که زنبورها عسل را برای ذخیره سازی در آن ذخیره می کنند. سایر گونه‌های زنبور عسل‌ساز، این ماده را در ساختارهای مختلف ذخیره می‌کنند.
مانند گلدان‌های ساخته شده از موم و رزین که توسط زنبور بدون نیش استفاده می‌شود .
عسل برای مصرف انسان از کلنی های زنبورهای وحشی یا از کندوهای زنبورهای اهلی جمع آوری می شود.
عسل تولید شده توسط زنبورهای عسل به دلیل تولید تجاری و در دسترس بودن آن در سراسر جهان، آشناترین عسل برای انسان است.
پرورش زنبور عسل به عنوان زنبورداری یا زنبورداری شناخته می شود، با کشت زنبورهای بدون نیش که معمولاً به عنوان مزرعه پرورشی شناخته می شود.
عسل به دلیل غلظت بالای مونوساکاریدهای فروکتوز و گلوکز شیرین است .
شیرینی نسبی آن تقریباً به اندازه ساکارز قند سفره است.
یک قاشق غذاخوری استاندارد 15 میلی لیتر عسل حدود 190 کیلوژول 46 کیلو کالری انرژی غذایی را تامین می کند .
دارای خواص شیمیایی جذاب برای پخت و طعم متمایز هنگامی که به عنوان یک شیرین کننده استفاده می شود.
بیشتر میکروارگانیسم ها نمی توانند در عسل رشد کنند و عسل مهر و موم شده در نتیجه فاسد نمی شود.
نمونه های عسل کشف شده درزمینه های باستان شناسی حتی پس از هزاران سال نیز خوردنی بودن آنها ثابت شده است.
عسل فرانسوی از منابع مختلف گل، با تفاوت های قابل مشاهده در رنگ و بافت است.
استفاده و تولید عسل سابقه طولانی و متنوعی دارد که آغاز آن در دوران ماقبل تاریخ است .
چندین نقاشی غار در Cuevas de la Araña در اسپانیا ، انسان‌هایی را در جستجوی عسل حداقل 8000 سال پیش نشان می‌دهند.
در حالی که Apis melifera یک حشره دنیای قدیم است ، کشت ملیو در مقیاس بزرگ زنبورهای بدون نیش دنیای جدید توسط مایاها از دوران پیش از کلمبیا انجام شده است.
